yasamin adi sen

Bir Seni sevdim, sınırlara sığmayacak büyüklükte olan seni; bir de Dersim`i

Bir seni bir de Dersim`i o kadar cok sevdim ki, ne kelimeler anlatabilecek yoğunlugu taşiyabildi ne de satırlar değerini....

Bir Seni özledim, özlemlerimi kendime hapsetmeyi öğrenerek bir de Dersim `i.

Bir Seni bir de Dersim`i o kadar çok özledim ki, ne bir başka sen ne de bir başka toprak bulma gereğini duydum elimi uzattığımda ulaşabileceğim.....

Sende öğrendim ben seni sevmeyi, sevmenin adinin bir de isyan olduğunu ve her isyanda seni yaşayabileceğimi ve isminin hiçbir zaman değişmeyeceğini. Bir sen vardın benim için birde uğruna dünyayı tek bir hamlede silebileceğim Dersim`im...

Sözlerin bittiği bir iklimin yeşerttiği bir ağacın yaprağıyım simdi, ya da sürgün olmuş sevdaların dili, ya da hiç bitmek tükenmek bilmeyen acıların sahibi ....

Kendini doğurmaya çalışan bir sevdayım simdi, yitirmeye yüz tutmuş her ne varsa yeniden çoğaltmaya çalışan yürekli bir sevda !!!

Sende hissettim inadına yaşamaya zorunlu olduğumu ve her inadına yaşamalı derken gülmenin tadını.

Bir Sende bir de Dersim de hissettim suların serinliğini, her tepede açan çiçeğin kokusunu, dağlardaki ceylanların güzelliğini , sevdanın sonsuzluğunu, pepuk kuşlarının acısını, şahinlerin asi duruşlarını!

Tarihin yazmadığı bir zamanda sürgünlerde yaşayanım ben, savaşanım Sensin, barışanı ben, zulüm eden sensin, affedeni ben. Tutsak eden sensin, onlarca kez isyan eden ben. Toprak sensin, o topraklar altında boğulan ben. Baharım sensin,,o baharda yapraklarda yeşeren ben...

Bir seni düşledim, özgürlüğün anlamını bilerek yasamak isterken, bir de Dersim`i.

Bir seni bir de Dersim`i o kadar çok düşledim ki, ne geceler ne gündüzler yetti düşlerimin tamamlanmasına ne de duvardaki asili olan saatimin yelkovan ve akrebi.

Bir seni yaşadım, ruhumla savaşırken yalnızlığa yenilmemek adına bir de Dersim`i.

Bir seni bir de Dersim`i o kadar çok yaşadım ki, ne kitaplar, şarkılar, anılar yetebilirdi sizleri kolaycasına yasamadan öğrenmeye!

Sende anladım, gün geçtikçe değer verdiğim her seyi ya da herkesi birer birer yitirmek zorunda olduğumu... ilk yitirdiğim gözlerimdeki umuttu bir sabah uyandığımda aynaya bakarken, ikincisi ise senin sesindi hafızamdan silinmeye yüz tutulan, üçüncüsü yüreğimdeki SEN...

Bir Sende bir de Dersim`de anladım, ayrılık vaktinin geldiğini. Ne ben Dersimde var olabilirdim ne de Sende. Sen benle Sen olamıyordun, ben Sende Biz olamıyorduk, ne de Dersim beni kabul edebiliyordu toprağına ! kısacası iki kere ikinin her zaman dört etmediğini ve bunun sürekli karşıma çıkacağını yasamda anlamıştım....

Simdi vakti gelmiş olan ayrılığın ardından biraz buruk biraz mağrur ve de isyanını kimseye gösteremeyen bir isyanın sahibiyim...kilitlenmiş olan yüreğimin anahtarını ayrılığın rüzgarına vermiş olan, tatlı su balığının asi de olabileceğini anlatamayanım ben, ne dur diyebilecek gücüm kaldı ne de sitem etmeye çabalayacak bir sesim!

Bu yorgun benliğe, bu hapsedilmiş yüreğe, bu umutsuz yarınlara, bu vakitsiz gelen ayrılığın sahibine, bu güzel topraklarda yaşamış ve yaşatılmış olan hasretlere, bu aynalardan kaçan bakışlara, bu sahipsiz kalan ellere, varlıkta yokluğu yaşattırana, yerini bile soramaya çekindiğim topraklara, hasretiyle yatamadığım özlemlere, bu tükenen sevdaya inat asırların, asırların hasretiyle geleceğim Sana ve Dersim`e !!!





leyla teyze

Paylasiminiz icin tskler LEYLA TEYZE...